01. හාස්‍ය උත්පාදන රංගන ශිල්පියා නොකියා විකට නළුවා කියද්දි දැනෙන හැඟීම?
ලෝක සිනමාවේ අද ශේ්‍රෂ්ඨයි කියලා අපි කතා කරන බොහෝ රංගන ශිල්පියෝ බොහෝ දෙනෙක් හාස්‍ය රංගන ශිල්පියෝ. උදාහරණයක් විදියට "චාලි චැප්ලින්" හිට්ලර්ගේ වියරුව ඔහු එදා හරිම අපූරුවට තම රංගනය තුළින් නිර්භීතව හාස්‍යයට ලක් කළා. ලංකාවේ නම් මේ තත්ත්වය වෙනස්. හාස්‍ය උත්පාදනය කරන්නාට විකට නළුවා කියලා දෙවැනි තැනට දාලා තියෙන්නේ. හාස්‍ය තුළින් විශාල සමාජ මෙහෙවරක් කරන්න පුළුවන්. හිනාවෙන්න අපි හැමෝටම පුළුවන් නමුත් කෙනෙක්ව හිනස්සවන්න හැමෝටම බැහැ. එහෙම බැලුවම මේක තමයි කරන්න අමාරුම රංගනය. රංගන ශිල්පියා කිව්වම හාස්‍යයද සම්භාව්‍යද කියලා නැහැ හැමෝම රංගන ශිල්පීන්. ලොව අමාරුම රංගනය තමයි හාස්‍ය උත්පාදන රංගනය කියන්නේ. එය මම නොබියව කියනවා.

ඔබ චිත්‍රපටවල, ටෙලි නාට්‍යවල සුදු චරිත තුළින් බොහෝ විට දකින්නට ලැබෙන්නෙ. ඒ ඇයි?

ඇත්තටම මම රඟපාන්නෙ තෝරා බේරාගෙන. දර්ශන 2ක්, 3ක් තිබුණත් ඒ තුළ දාර්ශනික යමක් තියෙන්න ඕනෑ. මා තුළ යම් වපසරියක් තියෙනවනේ. දර්ශන අඩු වුණත් යමක් කරන්න තිබෙනවා නම් මම ආසයි. ඒත් එක දිගට එකම චරිතය තුළින් කිහිප වරක් පෙනී ඉන්න අකැමැතියි. නළුවෙක් විදියට ඒක වාසියි. මට මහ ලොකුවට සල්ලි නෑ. ලොකු හිතක් තියනවා. ඒ රඟපෑමට සුදුද, කළුද භේදයක් නෑ යමක් තියෙනවා නම්.

ගොඩක් කාලෙකට පස්සේ සම්මාන උළෙලකදී කන්දක් තරම් දුකක් උහලගෙන නිහඬවම හිටපු අප්පච්චිව ඉහළින්ම අගය කෙරුණා. අවුරුද්දක් තිස්සෙ දරුවො හතරදෙනෙක්ගෙ දුක වැලඳගත්ත මේ අප්පච්චි රයිගම් සම්මාන උළෙලදි හොඳම නළුවාට හිමි සම්මානයෙන් පිදුම් ලැබුවා. ඒ අපි හැමෝගෙම අප්පච්චි. උතුම් පියසෙනහස අගය කෙරුණ ඒ සම්මාන රාත්‍රියේ අප්පච්චචි වෙලා අපේ ආලින්දයට ගොඩවුණු ජැක්සන් ඇන්තනී සම්මානය දෝතින්ම තුරුලුකර ගත්තා. වසර පහළොවකට පසු පුංචි තිරයේ රංගනය දියකර හල ජැක්සන්, අප්පච්චිලාව ඉහළින්ම ඔසවා තැබූ අයුරු අපිට කිව්වා..